Technika: akryl i masa szpachlowa na płótnie

Kompozycja linii i form w barwach oranżu, beżu i zieleni z przebijającymi się przez pokrojoną na drobne plasterki warstwę piaskowej masy szpachlowej wiązkami światła rozszczepionymi na subtelny fiolet, żółć i róż. Zgeometryzowane, nieco rozmyte struktury z lewej dolnej części płótna kojarzyć się mogą z tytułowymi twarzami, choć są zdeformowane i trudne do jednoznacznego rozpoznania.

Pokoślawiony grymas każdej twarzy wyznacza każdą kolejną fazę znudzenia; przez suchą autorefleksję w oparach tytoniowych dymów (chcę myśleć w ciszy, spokojnie, przestronnie, żeby nikt mi nie przeszkadzał… ~V. Woolf Ślad na ścianie); beznamiętne wnioski o niemocy i słabości intelektualnej; aż po zatrzask umysłu, wygnanie stymulantów i petryfikację.

Przeciwko nudzie nawet bogowie walczyli daremnie. ~ F. Nietzsche Antychryst